تعطیلات دیجیتالی

3: تعطیلات دیجیتالی

(1) By Gwen Bell

جملاتی که بکار می‌بریم اهمیت دارند، فارغ از طول جملات، یا آنکه مخاطب سخنانمان روبروی ما ایستاده است یا در فضای دیجیتال حضور دارد، باید در استفاده از کلمات و جملات هوشیارانه برخورد کنیم، چون برای این کلمه‌ها مسئولیم. این مسئولیت نه فقط برای آن‌ها که حضوراً مقابلمان ایستاده‌اند، که برای همه آن کسان که موج این سخنان به آن‌ها می‌رسد هم مصداق دارد. حتی ممکن است قبل از اینکه اثرات کامل به اشتراک‌گذاری آنلاین را ببینیم، دیگران از آن‌ها متأثر شده باشند.

در آینده‌ای که به زودی می‌رسد اثرات آنلاین بودن در اینترنت و نتیجه آن، که نامتمرکز بودن است را خواهیم دید، که این خطاهای کوچک ما را می‌سازد، این‌ها خود علت باخت‌های بزرگ ما می‌شوند. ما چیزهایی می‌گوییم که منظورمان نیستند. کارهای ما بدون فکر هست. ما ایمیل‌هایی می‌زنیم که آرزو می‌کنیم می‌شد آن‌ها را unsend کرد و جلوی ارسالشان را گرفت.

وقتی اعمال ما با آنچه درون ما می‌گذرد، هماهنگ می‌شود، نیازی به دکمه unsend ایمیل نداریم. تعطیلات دیجیتالی به ما فرصتی برای مشاهده اعتیادهایمان می‌دهد. باید تمرین کنیم که چه چیزی لحظه به لحظه فرا می‌رسد و تصمیم بگیرید که آن چیست که الان اهمیت دارد؟ یک تعطیلات دیجیتالی این فرصت را به ما می‌دهد که اهدافمان را بازتنظیم کنیم.

تصمیم من برای داشتن تعطیلات دیجیتالی، وقتی به ذهنم آمد که سوار بر اتوبوس بودم. بدون آگاهی و توجه به اینکه دارم بین اپلیکیشن‌های آن گردش می‌کنم، و زمانم را به قتل می‌رساندم. وقتی به ذهنم آمد، که داشتم ساعت‌ها به موبایل خود ور می‌رفتم (کلاً برای زندگی حرفه‌ای خودم باید آنلاین باشم) به خودم می‌گفتم اگر همیشه آنلاین نباشم، چیزی را از دست خواهم داد. آن زمان می‌دانم که برای بازیابی عمیق خودم مناسب بود. من هدف بهتری از آنلاین بودن خود می‌خواستم، جای اینکه بگویم: «من نمی‌خواهم با آنلاین نبودن چیزی را از کف بدهم». و این زمانی بود برای فکر کردن به یک تعطیلات دیجیتالی.

تعطیلات دیجیتالی چیست؟ اینکه مکرراً درگیر در صفحات وب نباشیم. برای آمادگی یک تعطیلات دیجیتالی، با حذف شروع می‌کنیم:

آلارم‌ها و هشدارهای موبایلت را خاموش کن. جستجوهای متعدد بر روی پروژه را متوقف کن و دنبال این نباش که نکند دوستانت به تو در آنجا اشاره کرده باشند.

غیر از برای مشتریان، جلسات دیگر را لغو کن [چون ضرورتی ندارند].

پاسخ‌گویی را متوقف کن: به‌جایش تمرین کن تا بیشتر فکر کنی.

برنامه‌های غیر ضروری را از روی تلفن همراهت پاک کن.

یک‌بار در روز را با سکوت بگذران (در محیط نویزها و گفت‌وگوها نباش).

تو همیشه چیزهایی را از دست خواهی داد، خواه متصل به اینترنت باشی و خواه منفصل از آن.

آفلاین بودن [قطع ارتباط با اینترنت] به تو این چشم انداز را خواهد داد، تا برای چیزهایی که واقعاً نمی‌خواهی از کف بدهی تصمیم بگیری. تمرکز کن، با این تعریف که یکی را از میان دیگری انتخاب کنی. اینکه توجهت را کاملاً به فعالیتی بدهی در حال انجامش هستی. نگران نباشی که غیر از این فعالیت چه چیزهای دیگری را از دست بدهی.

هر زمان آمادگی آن را داشتی تا برای تغییر سبک زندگی دیجیتالی خودت تمرکز کنی، اینجا روش مناسب برای انجامش آمده است:

۱- پست‌های وبلاگی/ایمیل‌های اتوماتیک: وبلاگت را برای پست مطالب در یک روز از هفته بگذار. برای ایمیل‌هایت پاسخ‌های خودکار را فعال کن، با این پیام که چگونه در دسترس خواهی بود (خودم آدرس فیزیکی خودم را می‌دهم همراه با یک نامه دست‌نویس در پاسخ به ایمیلی که دریافت کردم).

۲- یک جمع تک‌نفره بساز! تمرین کن تا بتوانی تنها باشی، اگر نمی‌دانی چگونه. پس می‌توانی برایش تمرین کنی.

۳- زمان بساز: زمانی را درنظر بگیر و در تقویم قرار بده، اینحا مثلاً زمانی را که قرار داده بودی تا بتوانی کتابی را از اول تا به انتها بخوانی را دست نزن (بیشتر خواندن می‌تواند تو را برای خواندن بیشتر متمرکز کند).

۴- حمایت را بیرون بکش: این یعنی پیش از آنکه از زین اسبت بیوفتی، درخواست یاری کنی، یک دوست خوب، یک عضو خانواده، یا هر دو. از آن‌ها بخواه که کمکت کنند تا در طی دوره تعطیلات دیجیتالی از صفحه وب دور بمانی.

۵- دنبال بازخورد و feedback نباش! انتظار نداشته باشید همه افراد زندگی شما از آفلاین بودنتان هیجان زده و شادکام باشند. انتظار بارخورد از سمت آن‌ها را نکش مگر آنکه مستقیماً ازشان درخواست کمک کنی. بنشین بر زمین و از این علاقه که بازخورد بگیری، خودت را رها کن (قسمت «بنشین» که در زیر آمده را ببین).

۶- وارد شوید: برای آن‌هایی که به وب اعتیاد دارند، رخت جمع کردن از صفحات آن می‌تواند حس اندوه و افسردگی به آن‌ها بدهد، می‌توانند مقداری آنلاین شوند (کل ۱۶۸ ساعت یک هفته را، یا فقط یکی دو روز)، و بگذار آرامش جای اضطراب دوری از فضای آنلاین را بگیرد.

۷- محدودیت در search: search های هر روزت را محدود کن. از صفحه اول جستجو جلوتر برو. نتایج جستجوها را برای یک هفته یا یک ماه رها کن. به‌جای موتورهای جستجو از یک فرد ماهر برای جستجو در زمینه موضوعت کمک بگیر.

۸- یک جعبه یا ظرف داشته باش: چه‌چیزی کاملاً محدودیت‌ها را از بین می‌برد؟ نامی بر آن بگذار. بنویسش. آن را در ظرف یا جعبه روبروی خودت نزدیک به دیوایس‌ها [که به اینترنت متصل می‌شوند] قرار بده.

۹- بنشین: خودم شخصاً یک مینینالیستم [که به کم‌ترین‌ها هم راضی هستم] اما پیشنهاد می‌دهم یک چیز را بخری، یک بالشت بخر که بر رویش بنشینید. حتی برای ده دقیقه اما رویش بنشینید.

۱۰- زندگی دیجیتالی خود را اجاره کنید: از کدام سایت‌ها برای وقت‌کشی استفاده می‌کنی؟ آیا زندگیت آن‌قدری طولانی است که وقت خود را در آن بکشی؟ کدام اپلیکیشن در حد یک عصا برای راه رفتنت است؟ کدام سایت‌ها هستند که وقتی ازشان دور هستی، احساس درد می‌کنی؟

در دنیای دیجیتال، برای ایجاد فضایی که در آن تمرکز و بهره وری داشته باشیم لازم است اول با خودمان راحت باشیم. باید فضایی را که درون خودمان باشد را برای عقب نشینی داشته باشیم. آن را از آنجا گسترش بدهیم. ما باید اعتیادهای خودمان را با دلی مشتاق مشاهده کنیم. باید با نشستن و مشاهده خویش، هوشیاری خودمان را افزایش دهیم. باید در حد رعایت کلمات و فعل جملات خود، مراقب امواج اثرگذار آن‌ها باشیم. که حتی می‌تواند به سادگی دنیا را هم تحث اثرش قرار دهد. باید مراقبشان باشیم.

برای خودت در جهان، فضا را گسترش بده. توجه و هوشیاری را تمرین کن. عقب بنشین و سعی کن خودت را بشناسی. این شناخت نه فقط برای خودت ارزشمند است، که گروهی که در آن هستی، یا بهشان خدمت می‌کنی نیز از آن نفع می‌برد. آفلاین شدن، به تو این فرصت را می‌دهد، تا خودت را حین کار فراموش و گم کنی، خود را فراموش کردن اتفاق خوبی است. چون میل و شوقی در تو می‌سازد که بخواهی متمرکز باقی بمانی.

از پریز بکش! و ارتباط خودت را با دنیای دیجیتال قطع کن.

وقتی که به دنیای وب خودت بر می‌گردی. با تمام وجود آنجا خواهی بود. برای حضور آنلاین باید بتوانیم کاملاً آفلاین بشویم.

پانویس:

Gwen Bell کارآفرین شبکه‌های اجتماعی است که یک استودیوی یوگا در ژاپن دارد و همینطور وبلاگ GwenBell.com را.